Vanaf 1 januari 2020 is ook bij de verkoop en verhuur van niet-residentieel vastgoed een EPC verplicht
Deze pagina delen
De Vlaamse regering heeft bij Besluit dd. 30 november 2018 de verplichting tot het opstellen van een EPC nu ook ingevoerd in het geval van verkoop of verhuur van kleine niet-residentiële gebouwen;
Kleine niet-residentiële gebouwen zijn gebouwen of gebouweenheden die enerzijds noch een residentiële, noch een industriële bestemming hebben;
Anderzijds moet het gebouw of de gebouweenheid ook aan twee oppervlaktegrenzen voldoen. Het moet een gebouw of gebouweenheid betreffen waarvan (i) de bruikbare vloeroppervlakte maximaal 500 m2 bedraagt (bv: handelsruimten, kantoren, horecazaken, logeerruimtes, etc.) en (ii) de bruikbare vloeroppervlakte van het volledige gebouw (waarvan het gebouwdeel deel van uitmaakt) niet groter is dan 1.000 m2 (bv. winkel in winkelcentrum);
Sommige kleine niet-residentiële gebouwen zijn uitgesloten van het toepassingsgebied, bv. religieuze gebouwen, maar ook niet-residentiële gebouwen met een bruikbare vloeroppervlakte tot 50 m2;
In elk geval dient er steeds naar de feitelijke toestand te worden gekeken om uit te maken of een EPC al dan niet verplicht is (bv. een appartement dat als praktijkruimte wordt gebruikt valt ook onder deze verplichting);
Het EPC moet aanwezig zijn vanaf het moment dat het onroerend goed te koop of te huur wordt aangeboden. Er geldt aldus een advertentieplicht van het EPC waarbij ofwel het label (A+ t.e.m. F) ofwel het kengetal (in kWh/m2) moet worden kenbaar gemaakt. De vermelding van “EPC in aanvraag” is niet toegelaten.
De verplichte aanwezigheid van een EPC voor kleine niet-residentiële gebouwen geldt vanaf 1 januari 2020.
